Vroeger was ik een meester in het vechten tegen mijn emoties. In gesprekken, vooral als ik verdriet voelde opkomen, slikte ik dit weg. Mijn tranen hield ik koste wat het kost binnen.

Kwetsbaarheid tonen vond ik lastig

Voor mijn gevoel bleef ik sterk in het gesprek door niet mijn gevoelens te laten zien. De prijs die ik daarvoor betaalde was hoog. Nog dagenlang had ik last van deze onderdrukte emoties.

Het laten stromen van je tranen

De afgelopen jaren heb ik geleerd en gevoeld hoe het anders kan. Wanneer ik nu tranen voel opkomen, laat ik ze gewoon stromen. Dit kost me minder energie dan het constant onderdrukken van mijn emoties. Ook is het verdriet korter dan als ik het onderdruk. De nasleep is veel langer, als ik het niet direct toe laat. Huilen in het moment voelt inmiddels als bevrijdend. In het begin was het natuurlijk ook awkward en soms schaamde ik me ervoor. Ik leerde hier steeds beter mee omgaan. Vooral omdat ik voelde dat het me minder energie kost. Het stroomt meer als een natuurlijke reactie op de situatie, waardoor het sneller weer over is.

Het vechten tegen je emoties kost veel energie

Ik probeer vrouwen die in mijn praktijk komen te stimuleren om hun tranen te laten stromen in het moment. Ik laat ze voelen dat er tegen vechten meer energie kost, dan het te laten gaan. Dat als je het laat stromen, letterlijk de energie in je gaat stromen. Soms lukt dit niet en is het gevecht groot. Het kan dan zijn dat je dagen erna nog last van hebt en dat het voelt als een zeurende pijn die de hele dag aanwezig is. Het is een proces van het durven voelen en het te durven laten zijn. Het is geen makkelijk proces en weet dat elke stap die je erin zet, er een is. En dat dit uiteindelijk voor een grotere beweging in jezelf zal zorgen.

Kwetsbaar durven zijn

De verandering die ik heb doorgemaakt heeft me laten zien dat het toelaten van mijn emoties een teken is van innerlijke kracht. Waar ik vroeger dacht dat het tonen van kwetsbaarheid zwak was, besef ik nu dat het juist andersom zo is. Het vasthouden van emoties en het proberen in controle te houden, maakt kwetsbaar. Het risico bestaat dat alles uit elkaar barst, als er maar iets kleins gebeurt.

Er rust een vertrouwen in het toestaan van emoties

Het biedt een basis van acceptatie van mezelf. En het voelt als een sterke basis van vertrouwen dat alles oké is. Kwetsbaar zijn voelt nu sterk en krachtig. Oh, en ik kan het heus nog niet altijd. Het gaat soms ook niet goed, maar dat maakt me ook alleen maar mens. Het proces van emotionele strijd naar emotionele vrijheid heeft me geleerd dat mijn echte kracht zit in het durven voelen en delen van mijn gevoelens. Het is nog steeds een voortdurende oefening, maar elke stap die ik zet, brengt me dichter bij mezelf.